Legnickie Pole
 
Encyklopedia PWN
Legnickie Pole,
wieś gminna w województwie dolnośląskim, w powiecie legnickim, na południowym skraju Równiny Legnickiej, przy krawędzi doliny rzeki Wierzbiak (prawy dopływ Kaczawy);
9 IV 1241 bitwa rycerstwa polskiego z Tatarami, która mimo klęski Polaków (poległ książę Henryk Pobożny) zahamowała pochód Tatarów na Zachód. Ośrodek wypoczynkowy i turystyczny związany z tą bitwą; Muzeum Bitwy Legnickiej; jeden z najznakomitszych na Śląsku późnobarokowych zespółów architektonicznych — opactwo Benedyktynów (K.I. Dientzenhofer): kościół na planie elips, z dwuwieżową fasadą (1727–37, polichromia C.D. Asam), po bokach symetryczne budynki klasztoru i prałatury (1727–28). W pobliskich Mikołajowicach kamieniołom bazaltu.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Legnickie Pole, wnętrze kościoła Benedyktynów (K.I. Dientzenhofer, 1727–32)fot. A. Pieńkos/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Legnickie Pole, kościół pobenedyktyński fot. B. Lemisiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia