Łamar
 
Encyklopedia PWN
Łamar, właśc. Łalo Marinow Ponczew, ur. 1 I 1898, Kalejca, zm. 21 II 1974, Sofia,
bułgarski poeta i eseista;
w wierszach ze zbiorów Arena (1922) i Żelezni ikoni (1927) nawiązywał do osiągnięć awangardy ros. i bułgarskiej (G. Milew); później łączył zachwyt nad techniką i cywilizacją z zafascynowaniem pierwotnością wsi i stylizacją lud. (m.in. poemat epicko-liryczny Mirni razmirni godini 1928); po wojnie opiewał zmiany ustrojowe zachodzące w Bułgarii, następnie uprawiał lirykę krajobrazową i refleksyjną (tomy Bregowe na misyłta 1971, Zemni widenija 1975); pol. wybór wierszy w Antologii poezji bułgarskiej (1954).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia