Łagów,
w. gminna w woj. lubuskim, w pow. świebodzińskim, na Pojezierzu Łagowskim, między jez.: Łagowskim a Ciecz;
Łagów
Encyklopedia PWN
Wczesnośredniowieczny pol. gród obronny, wzmiankowany 1299; od poł. XIII w. wraz z ziemią lubuską pod panowaniem Brandenburgii; 1299–1347 lenno rycerskie; 1350–1810 komandoria joannitów i siedziba komturów; od 1812 miasteczko rządowe; prawa miejskie 1808–1932; w okresie międzywojennym miejscowość letniskowa; od 1945 w granicach Polski. Ośrodek turyst.-wypoczynkowy; doroczny festiwal filmów pol.; got. zamek joannitów (XIV w., z późnogot. obwarowaniami z XVI w., rozbudowa XVII w., przebudowa XIX w.); fragmenty murów miejskich, m.in. późnogot. bram: Polskiej (XV w.) i Marchijskiej (1. poł. XVI w.), nadbud. w XVII w. W pobliżu Ł. 3 rezerwaty przyrody (pod ochroną las bukowy i torfowisko śródleśne).
