Lagerkvist
szwedzki poeta, prozaik i dramaturg;
[lạ:gərkwist]
Pär, ur. 23 V 1891, Växjö, zm. 11 VII 1974, Sztokholm,
Lagerkvist Pär
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
od 1940 członek Akademii Szwedzkiej; początkowo twórczość literacka Lagerkvista pozostawała pod wpływem ekspresjonizmu (zbiór wierszy Ångest ‘trwoga’ 1916); z czasem pesymizm pierwszych utworów zaczęła zastępować afirmacja życia (zbiór Hjärtats sånger ‘pieśni serca’ 1926); charakter autobiograficzny ma powieść Gość w rzeczywistości (1925, wydanie polskie 1963); w twórczości dramatycznej początkowo pod wpływem A. Strindberga, następnie zbliżył się do realizmu; antyfaszystowskie poglądy wyraził Lagerkvist w dramatach (Mannen utan själ ‘człowiek bez duszy’ 1936) i w zbiorze wierszy Sång och strid [‘pieśń i walka’] (1940); w kręgu tej problematyki, lecz w ujęciu historiozoficznym pozostaje powieść Karzeł (1944, wydanie polskie 1965); światowy rozgłos zyskał Lagerkvist powieścią osnutą na motywach ewangelicznych Barabasz (1950, wydanie polskie 1953); polski Wybór prozy (1986); 1951 otrzymał Nagrodę Nobla.
