Ladakhowie, Ladakowie,
lud zamieszkujący obszar Ladakhu w północnej części indyjskiego stanu Dżammu i Kaszmir;
Ladakhowie
Encyklopedia PWN
ok. 150 tys. (lata 80. XX w); mówią językiem ladakhi z tybetańsko-birmańskiej grupy językowej; wyznają buddyzm tybetański (lamaizm); są dalekimi potomkami ludów indoeuropejskich, które w zetknięciu z ludnością tybetańską uległy całkowitej asymilacji; podstawą gospodarki L. jest wysokogórskie rolnictwo (uprawiają jęczmień, pszenicę) oraz hodowla (m.in. jaków); wioski usytuowane w pobliżu rzek i strumieni; podstawą organizacji społecznej była wielopokoleniowa rodzina patrylinearna (pokrewieństwo ustalane w lini męskiej); w niektórych regionach zdarzała się poliandria (wielomęstwo); w życiu publicznym istotną rolę odgrywają mnisi oraz klasztory buddyjskie jako centra kulturotwórcze.
