Kwakiutlowie
 
Encyklopedia PWN
Kwakiutlowie,
wieloplemienna wspólnota językowa i kulturowa Indian Ameryki Północnej zamieszkujących północno-wschodnią część wyspy Vancouver i wybrzeże Kolumbii Bryt. w Kanadzie;
ok. 2 tys. (lata 90. XX w.); język kwakiutl z rodziny wakasz; chrześcijanie; prowadzili osiadły tryb życia; gł. zajęcia: rybołówstwo (łososie), myślistwo (ssaki lądowe i mor.), rzemiosło, handel; tradycyjnym domostwem były wielorodzinne drewniane domy; dzielili się na pospólstwo oraz rody arystokratyczne rywalizujące o status; wodzowie byli zobowiązani do organizowania potlaczu; Kwakiutlowie posiadali niewolników (ok. 10% populacji) — jeńców wojennych; bogata jest sztuka Kwakiutlów: rzeźba w cedrowym drewnie (słupy totemowe, maski obrzędowe), plecionkarstwo (maty), architektura, malarstwo; styl figuralny, ale częściej stylizacja i geometryzacja.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia