Książ Wielki,
miasto w woj. małopol., w pow. miechowskim, w północnej części Wyż. Miechowskiej, na l. brzegu Nidzicy;
Książ Wielki
Encyklopedia PWN
wzmiankowany 1120, prawa miejskie przed 1372 (1333–70). W XIV–XVIII w. odbywały się tu roki sądowe ziemskie; w XVI w. ważny ośrodek różnowierczy (synody kalwińskie); w XV i XVI w. znane jarmarki; od 1795 w zaborze austr., od 1809 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; 1870 utracił prawa miejskie; w czasie okupacji niem. do 1942 getto (więźniowie rozstrzelani w Lesie Chodowskim k. Miechowa); 2023 odzyskanie praw miejskich; ośr. usługowy i krajoznawczy; późnogot. kościół (XV w., rozbudowa XVII w.) z kaplicą (1. poł. XVII w.) i renes. nagrobkami; kościół Augustianów (XIV, XVIII w.); manierystyczny pałac Myszkowskich zw. Mirów z 2 pawilonami (1585–95, S. Gucci), nadbud. w poł. XIX w. (F.A. Stüler); park geom. z tarasami (XVIII w.). W pobliżu Księża Wielkiego 2 rezerwaty leśne: Kwiatówka (wielogatunkowy naturalny drzewostan, bogata roślinność zielna, liczne gat. kserotermiczne) oraz Lipny Dół k. Książa Wielkiego.
