Krzysztoń Jerzy
 
Encyklopedia PWN
Krzysztoń Jerzy, ur. 23 III 1931, Lublin, zm. 16 V 1982, Warszawa,
prozaik i dramatopisarz.
1939–48 w ZSRR (Kazachstan, Uzbekistan), Iranie, Indiach i Afryce; wieloletni kier. działu słuchowisk Pol. Radia; opowiadania (Opowiadania indyjskie 1953, Cyrograf dojrzałości 1975), powieści: wspomnieniowe z okresu wojennej tułaczki Wielbłąd na stepie (1978) i Krzyż Południa (1983) oraz związana tematycznie z powstaniem warsz. Kamienne niebo (1958); liczne słuchowiska (wybór Polonus w opałach 1977), felietony radiowe (zbiór Poczta literacka 1985), szkice z podróży; rozgłos przyniosła Krzysztoniowi powieść Obłęd (t. 1–3 1979), wnikliwe i przejmujące studium szaleństwa jako następstwa chaosu współcz. świata; przekłady literatury anglosaskiej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia