Krasowski Jerzy
 
Encyklopedia PWN
Współtwórca (wspólnie z żoną) Teatru Ludowego w Nowej Hucie (1955–63); 1965–72 współkier. artyst. Teatru Polskiego we Wrocławiu i 1972–81 Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie; 1983–90 dyr. Teatru Narodowego w Warszawie; inscenizacje sztuk (często własne adaptacje utworów lit.) o problematyce społ. i polit. (m.in. Myszy i ludzie wg J. Steinbecka 1956, Radość z odzyskanego śmietnika wg Generała Barcza J. Kadena-Bandrowskiego 1960, dramaty S. Przybyszewskiej: Sprawa Dantona 1967 i 1975, Thermidor 1971 oraz Dziewięćdziesiąty trzeci 1977), poet. i filoz. (Bracia Karamazow wg F.M. Dostojewskiego 1963 i 1987, Końcówka S. Becketta 1972); współpraca z telewizją i teatrami zagr.; wieloletnia praca pedag. w krak. PWST (1972–81 rektor, od 1983 profesor) i warsz. PWST; wybór prób dram., notatek, wypowiedzi i felietonów Sprawa teatru (1977).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia