Kott Jan
 
Encyklopedia PWN
Kott Jan, ur. 27 X 1914, Warszawa, zm. 22 XII 2001, Santa Monica (stan Kalifornia),
krytyk literacki i teatr., eseista, historyk literatury i teatru;
podczas okupacji niem. w AL; 1949–52 profesor uniwersytetu we Wrocławiu, następnie Uniwersytetu Warszawskiego; od 1966 w USA, od 1968 profesor State University of New York w Stony Brook; po wojnie współredaktor i współtwórca programu lit. „Kuźnicy” (Mitologia i realizm 1946, Szkoła klasyków 1949); jeden z propagatorów marksizmu w powojennym literaturoznawstwie, współzałożyciel (1948) IBL PAN; później rzecznik tendencji awangardowych w teatrze pol. i świat. (recenzje i szkice Jak wam się podoba, seria I–III 1955–62); autor odkrywczych interpretacji dramatów W. Szekspira (zbiory esejów: Szkice o Szekspirze 1961, wyd. 3 rozsz. pt. Szekspir współczesny 1965, wybór uzupełniony nowymi tekstami Szekspir współczesny 2. 1999, Płeć Rozalindy 1992, Nowy Jonasz i inne szkice 1994); szkice o tragikach gr. (Zjadanie bogów 1986), o teatrze i poezji pol. XVIII w. oraz o powieści pol. pozytywizmu; publicystyka (Postęp i głupstwo, t. 1–2 1956), wiersze, komedia Nowy Świętoszek (1950, wspólnie ze S. Dygatem); przekł. z literatury fr.; antologie (Wiersze, które lubimy 1961, z A. Ważykiem); Przyczynek do biografii (Londyn 1990, wyd. krajowe 1995). W 1965 otrzymał międzynar. nagrodę im. G. Herdera.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia