Korzec, Koreć, Korets',
m. na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, nad rz. Korczyk (dopływ Słucza, dorzecze Dniepru).
Korzec
Encyklopedia PWN
— 8,3 tys. mieszk. (2005); znany od XII w., należał do księstwa halicko-włodzimierskiego; w XIV w. włączony do W. Księstwa Litew., 1569 przyłączony do Korony; w końcu XVIII w. J.K. Czartoryski zał. w Korcu kilka manufaktur, w których wyrabiano m.in. sukna, lite pasy, fajanse i słynną porcelanę; od 1793 w zaborze ros.; w okresie międzywojennym w Polsce; IX 1939–41 pod okupacją sowiecką, 1941–44 pod okupacją niem.; 1945–91 w Ukr. SRR. Przemysł cukrowniczy, tworzyw sztucznych; ruiny zamku książąt Koreckich (XV w.), później (od XVII w.) Czartoryskich; rynek z ulicami (2. poł. XVIII w.); kościół parafialny (XVI–XVIII w.); kościół i klasztor Franciszkanów (1. poł. XVII w.), przebudowany (2. poł. XIX w.) na cerkiew i monastyr prawosł.; kilka cerkwi; pałac zbud. przez Czartoryskiego (koniec XVIII w., spalony 1832) nie zachowany; resztki parku pałacowego; budynki manufaktur (koniec XVIII w.) nie zachowane.
