Korpus Górniczy, Królewski Korpus Górniczy,
organizacja zawodowa w Królestwie Polskim, obejmująca personel techniczny i administracyjny oraz robotników kopalń i hut rządowych, utworzona 1817;
Korpus Górniczy
Encyklopedia PWN
miał na celu zapewnienie dopływu siły roboczej i stabilizację zatrudnienia w rządowym górnictwie i hutnictwie; do Korpusu Górniczego mogli wstępować mężczyźni od 12. roku życia (do prac na powierzchni) lub od 15. roku (do prac pod ziemią); 1840–56 wcielano do niego przymusowo również rekrutów; służba w Korpusie Górniczym była dożywotnia, obowiązywał zakaz podejmowania innych prac, zawierania małżeństw bez zgody przełożonych, ucieczki karano chłostą i aresztem; przynależność do Korpusu Górniczego zapewniała stałe zatrudnienie i ubezpieczenie, zwolnienie od służby wojskowej i podatków skarbowych; przeciętnie Korpus Górniczy liczył ok. 4 tysięcy członków, po 1860 jego liczebność stopniowo malała, zlikwidowany 1870.
