Konstantyn VII Porfirogeneta
 
Encyklopedia PWN
Konstantyn VII Porfirogeneta, z dynastii macedońskiej, ur. 17 lub 18 V 905, Konstantynopol, zm. XI 959, tamże,
cesarz bizant. od 913, syn Leona VI Filozofa;
uczony i mecenas — jako władca nie odegrał dużej roli; autor m.in. 2 dzieł znanych pod łac. tytułami: traktatu o rządzeniu państwem De administrando imperio (zawiera wiadomości o ludach Płw. Bałkańskiego i południowo-wschodniej Europy) oraz zbioru przepisów etykiety dworskiej (De caeremoniis aulae byzantinae).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia