Konstans II

Konstans II, Konstantyn, z dynastii heraklijskiej, ur. 7 XI 630, Konstantynopol, zm. IX lub XI 668, Syrakuzy,

cesarz bizant. od 641;

nie zdołał zatrzymać ofensywy arabskiej w Azji Mniejszej, Armenii i w Afryce; klęska jego floty u brzegów Licji oznaczała koniec dominacji cesarstwa na morzu (655); dopiero wojna w kalifacie pozwoliła podjąć walkę o ziemie zajęte przez Słowian w Europie (658); próbował narzucić monoteletyzm (648), wywołując konflikt w Kościele, uwięził i zesłał na Krym papieża Marcina I (653–655); 663 przybył do Italii i podjął walkę z Longobardami, jednak bez sukcesu; następnie przeniósł się na bezpieczniejszą Sycylię, gdzie pragnął ustanowić rezydencję cesarską; zamordowany.