Konfederacja Generalna Królestwa Polskiego,
związek mający organizować życie narodu i państwa w trakcie wojny Napoleona I z Rosją 1812;
Konfederacja Generalna Królestwa Polskiego
Encyklopedia PWN
zawiązany 28 VI 1812 podczas nadzwyczajnej sesji sejmu Księstwa Warsz. jako ciało pozakonstytucyjne, nawiązujące do staropol. form ustrojowych; jej marszałkiem został A.K. Czartoryski; organem wykonawczym była Rada Konfederacji, akt K.G.K.P. proklamował zjednoczenie nar. i przywrócenie dawnej państwowości pol.; akces do Konfederacji złożyli m.in. król saski i ks. warsz. Fryderyk August I, a także specjalnie w tym celu zwołane sejmiki, zgromadzenia gminne oraz wiele instytucji i osób prawnych; od 14 VII 1812 K.G.K.P. objęła również ziemie litew.-ruskie zajęte przez wojska napoleońskie; po przegranej kampanii 1812 Rada Konfederacji ewakuowała się do Krakowa, gdzie 30 IV 1813 zawiesiła działalność.
