Komitet Obrony Kraju
 
Encyklopedia PWN
Komitet Obrony Kraju (KOK),
w Polsce organ kolegialny, utworzony 22 XII 1957 na podstawie uchwały Rady Państwa,
przewodniczącym był I sekr. KC PZPR B. Bierut, zniesiony 1957, ponownie powołany 1959 uchwałą Rady Ministrów; od 1967 działa na podstawie ustawy O powszechnym obowiązku obrony RP (kilkakrotnie nowelizowanej); do 1983 działał jako komitet Rady Ministrów; na jego czele stał premier; odgrywał ważną rolę w planowaniu wojsk., gł. w sprawach na styku wojsko–gospodarka; biuro KOK było koordynatorem przygotowań stanu wojennego; po licznych zmianach ustawy, wg tekstu jednolitego z 1992, przewodniczący KOK jest z urzędu Prezydent RP, a zastępcą prezes Rady Ministrów i min. obrony nar.; KOK jest organem ds. obronności i bezpieczeństwa państwa, ustala założenia obrony państwa, założenia organizacji sił zbrojnych, w stanie wyjątkowym i wojennym jest organem adm. w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony; przy prezydencie powołano jako organ doradczy — Radę Bezpieczeństwa Narodowego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia