Komisja Śledcza do Spraw Przestępców Politycznych
 
Encyklopedia PWN
Komisja Śledcza do Spraw Przestępców Politycznych,
gł. organ sądownictwa w Królestwie Pol., powstały 1833, początkowo o charakterze tymczasowym, od 1834 stały organ pod nazwą Komisja Śledcza przy Głównodowodzącym Armii Czynnej i Namiestniku Królestwa Pol., z siedzibą w X Pawilonie Cytadeli warszawskiej;
zajmowała się tropieniem działaczy patriotycznych, wykrywaniem organizacji spiskowych w kraju i powiązaniami z emigracją; skład: prezes (A. Storożenko, A. Jołszyn 1847–57), 2 stałych członków oraz przedstawiciel namiestnika; 1861 nazwana Stałą Komisją Śledczą przy Namiestniku i Głównodowodzącym (istniała do 1864); oprócz niej powołano wówczas Tymczasową Wojenno-Śledczą Komisję do Spraw Więźniów Polit. jako jeden z gł., a od 1864 gł. organ sądownictwa polit. w Królestwie Pol., z siedzibą w X Pawilonie Cytadeli warsz.; prezes — m.in. F. Tuchołka; prowadziła śledztwa w sprawach polit., przesłuchiwanie oskarżonych i rekonstrukcje przestępstw, wnioskowała o wymiarze kary; istniała do 1882.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia