Kołyma

Kołyma, Kołymạ,

rz. w azjat. części Rosji, w Syberii Wschodniej;

Położenie w państwie: Rosja

Ujście: uchodzi do akwenu: Wschodniosyberyjskie, Morze

Długość: 2 129 km

Powierzchnia dorzecza: 643 tys. km²

Przepływ średni: 3 900 m³/s

Główne rzeki zasilające: Korkodon, Jasaczna, Ożogina, Omołon

Główne miejscowości: Ust-Sredniekan

powstaje z połączenia rz. Kułu i Ajan-Juriach (źródła w G. Chałkańskich); dł. 2129 km, pow. dorzecza 643 tys. km²; uchodzi do M. Wschodniosyberyjskiego tworząc deltę (pow. 3 tys. km²); gł. dopływy: Korkodon, Omołon (pr.), Jasaczna, Ożogina (l.); średni przepływ przy ujściu 3900 m³/s ; zamarza na ok. 8 mies.; regularna żegluga od Ust-Sredniekana; w budowie (1989) Elektrownia Kołymska; w dorzeczu złoża złota. W państwie sowieckim w dorzeczu K. system łagrów należących do największego w ZSRR azjat. kompleksu Dalstroj (Dalekowschodnie Budowy); więźniów (wśród których byli też Polacy) transportowano do łagrów gł. z punktu rozdzielczego Gułagu w Magadanie, latem — rzeką K., zimą — pieszo; także pieszo szli więźniowie do łagrów rozrzuconych na Niz. Kołymskiej (do ok. 500 km); pracowali gł. w kopalniach złota, platyny i ołowiu; wg szacunkowych danych w kołymskich łagrach 1937–53 poniosło śmierć od 2 do 4 mln więźniów.