Kolumbia. Sztuka
 
Encyklopedia PWN
Kolumbia. Sztuka.
Przed kolonizacją hiszp. na obszarze obecnej Kolumbii rozwijało się wiele kultur indiańskich (m.in.: San Agustín, Quimbaya, Tairona). Na pocz. XVI w., wraz z rozpoczęciem okresu kolonialnego, nastąpił rozwój architektury sakralnej. W XVI–XVII w. rozwijało się również malarstwo rel., naśladując wzory eur. — gł. flamandzkie i wł. (A. Acero de la Cruz, B. de Figueroa st. i G. Vázquez); rzeźby do dekoracji kościołów przywożono przeważnie z Hiszpanii. Pod koniec XVIII w. nastąpiło ożywienie kult. i artyst.; wznoszono budowle neoklasycyst., m.in. katedrę i obserwatorium astr. w Bogocie, katedry w Zipaquirá i Chiquinquirá. W 1. tercji XIX w. neoklasycyzm zapanował też w malarstwie; tworzono gł. portrety wojskowych, bohaterów wojen o niepodległość, np. S. Bolívara (malarze z rodziny Figueroa); od poł. XIX w. oprócz portretu (J.M. Espinosa) uprawiano malarstwo rodzajowe (R. Torres Méndez). W 1850–59 działała Comisión Corográfica; należący do niej artyści (E. Price, M.M. Paz) utrwalali obyczaje i pejzaż Kolumbii. W 1881 A. Urdaneta zał. pismo „El Papel Periódico Ilustrado”, a 1886 — akademię sztuk pięknych. W malarstwie pocz. XX w. dominował akademizm, nie interesowano się eur. nurtami awangardowymi (wyjątek stanowił A. Gonzáles Camargo). W rzeźbie przeważał neoklasycyzm, a w architekturze najważniejszym dokonaniem było zakończenie budowy Kapitolu Nar. (1846–1926). Od 1934 w sztuce pojawiły się nowe tendencje; malarze ulegli wpływom ekspresjonizmu, neoimpresjonizmu i postkubizmu. Wzrosło zainteresowanie tematyką rodzimą — mitami i problemami społ., np. rasowymi (R. Rozo — rzeźba, L.A. Acuńa i P. Nel Gómez — malarstwo). W latach 50. przeważała abstrakcja zarówno w malarstwie (abstrakcja liryczna — G. Wiedemann), jak w rzeźbie (E. Negret i E. Ramírez Villamizar). W następnym dziesięcioleciu nastąpił powrót do sztuki figuralnej (F. Botero, E. Grau, A. Obregón). W latach 60. i 70. powstały liczne galerie i wzrosła ranga specjalistycznej krytyki sztuki; powstały pisma „Plástica” i „Prisma”. Lata 70. charakteryzowała różnorodność form twórczych i początek konceptualizmu. W kolejnym dziesięcioleciu przeważała figuracja w malarstwie i abstrakcja w rzeźbie. W latach 90. w sztuce Kolumbii była obecna większość nurtów światowych. W architekturze XX w. porzucono tradycje hiszp. i wzorowano się na wielkich mistrzach, gł. amer., a także eur. (R. Salmona).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia