Kłobuck

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Kłobuck,

m. powiatowe w województwie śląskim, na Wyż. Wieluńskiej w obrębie Pagórów Kłobuckich, nad Białą Okszą (prawy dopływ Liswarty).

Ludność miasta: ogółem — 13,2 tys. mieszkańców (2013)

Gęstość zaludnienia: 281,8 os/km² (2013)

Powierzchnia: 47 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 18°56′E, szerokość geograficzna: 50°54′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1339–44, utrata — 1870; nadanie praw — 1919

Oficjalne strony WWW: www.powiatklobucki.pl

wczesnośredniow. wieś na skrzyżowaniu szlaków handl., prawdopodobnie w pobliżu książęcego gródka warownego; prawa miejskie 1339; od 1396 posiadłość lenna ks. Władysława Opolczyka, później król.; w XV–XVII w. ośr. rzemieślniczo-handl. (hutnictwo, kowalstwo, sukiennictwo); w XVII w. ośr. starostwa niegrodowego; 1658 nadany paulinom z Jasnej Góry; od 1793 w zaborze pruskim, od 1807 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; 1870–1919 pozbawiony praw miejskich; w czasie okupacji niem. 1941–42 getto (ok. 2 tys. osób, w większości wywiezionych do Auschwitz); 1944 w rejonie Kłobucka działały pol. grupy dywersyjno-partyzanckie; 1952–75 i od 1999 siedziba powiatu. Przemysł: maszyn. (urządzenia dla przemysłu wydobywczego i hutnictwa), chem. (zakład przeróbki żywicy, wytwórnia tworzyw sztucznych), elektrotechniczny, drzewny, obuwniczy, odzieżowy i spoż.; klasztor Kanoników Regularnych fundacji J. Długosza z 1454 z got. kościołem (2. poł. XV w., rozbudowany przed 1623 — A. von Säbisch). W okolicy K. uprawa warzyw i drzew owocowych.