Kiribati. Gospodarka

Kiribati. Gospodarka.

Kiribati zostało zaliczone przez ONZ do najbiedniejszych i najsłabiej rozwiniętych krajów świata; jest silnie uzależnione od pomocy zagranicznej (ok. 20% wartości PKB); podstawą gospodarki jest rybołówstwo (głównie połowy tuńczyka) i produkcja rolna na własne potrzeby; wyczerpanie 1979 złóż fosforytów na wyspie Banaba spowodowało gwałtowny spadek dochodu narodowego; ważnym źródłem dewiz jest sprzedaż licencji na połowy ryb obcym flotom i turystyka zagraniczna (3,6 tys. turystów, 2004). PKB wg parytetu siły nabywczej wynosi 1 tys. dolarów USA na 1 mieszkańca (2004). Struktura wytwarzania PKB: rolnictwo 8,9%, przemysł 24,2%, usługi 66,8%.

Przemysł.

Pozyskiwanie soli z wody mor. (saliny na wyspie Kiritimati); niewielki przemysł spoż. (produkcja soku palmowego), odzież., skórz (obuwn.), mebl., rzemiosło artystyczne.

Rolnictwo.

Główne uprawy: palma kokosowa (plantacje na wyspie Kiritimati i 2 innych atolach w grupie Line), pandanus, banany, drzewa chlebowe i melonowe; w lagunie Tarawy uprawia się wodorosty mor.; połowy ryb, gł. tuńczyka.

Transport i łączność.

Komunikacja lotn., 19 lotnisk, w tym, międzynar. porty: Bonriki (w atolu Tarawa) i Cassidy (na wyspie Kiritimati); 670 km dróg.

Handel zagraniczny.

Wartość eksportu 17 mln dol. USA (2004), importu — 62 mln dol. USA; eksport kopry (60% wpływów — 1998) i ryb, ponadto soli i wodorostów mor.; import żywności, maszyn i urządzeń, paliw; gł. partnerzy handl.: Japonia, Australia, Fidżi, USA, Belgia.