Kijowski Andrzej
 
Encyklopedia PWN
Kijowski Andrzej, ur. 29 XI 1928, Kraków, zm. 29 VI 1985, Warszawa,
eseista i krytyk literacki, prozaik;
od 1958 współredaktor „Twórczości”, gdzie 1973–83 ogłaszał felietony pod pseud. Dedal; od schyłku lat 70. związany z ruchem opozycji demokr. (Pol. Porozumienie Niepodległ.), XII 1981 internowany; w pracach kryt. i esejach, odznaczających się niezależnością sądów i błyskotliwą formą, zawarł rozważania nad rolą literatury w kształtowaniu współcz. świadomości kult. i samowiedzy społ.; szkice lit. (Arcydzieło nieznane 1964, Szósta dekada 1972), hist. (Listopadowy wieczór 1972 — esej o romant. pokoleniu 1830), z podróży (Podróż na najdalszy Zachód 1982), zbiory publicystyki społ.-lit. (Niedrukowane, wyd. poza cenzurą 1977, wyd. 2 rozszerzone 1978, Kroniki Dedala 1986); opowiadania (Pseudonimy 1964, Dyrygent 1983) i powieści (Oskarżony 1959) o tematyce moralno-obyczajowej i polit.; metaforyczno-hist. opowieści Dziecko przez ptaka przyniesione (1968) i Grenadier – król (1972); scenariusze filmowe (m.in. Szyfry 1966, reż. W.J. Has, Wesele wg S. Wyspiańskiego 1972, reż. A. Wajda); pośmiertnie wyd. wybory szkiców: Tropy (1986), o problematyce rel., Bolesne prowokacje (1989), Granice literatury (t. 1–2 1991, ze wstępem T. Burka pt. Umysł nienasycony), Rachunek naszych słabości (1994); wydarzeniem lit. okazał się 3-tomowy Dziennik 1955–1969, 1970–1977, 1978–1985 (1998–99, wybór i opracowanie K. Kijowska, J. Błoński), pełen kryt. akcentów obraz środowiska lit. na tle wydarzeń politycznych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia