Kiejdany, Kėdainiai ,
m. na Litwie, na północ od Kowna, nad Niewiażą (dopływ Niemna).
Kiejdany
Encyklopedia PWN
— 31 tys. mieszk. (2008). W XIV w. osada rybacka; od końca XV w. (przed 1490) rezydencja Kiszków, od poł. XVI w. Radziwiłłów; prawa miejskie 1590; na pocz. XVII w. osiedlali się w Kiejdanach Szkoci przyczyniając się do rozwoju rzemiosła; ośr. kalwiński, 1625 przy zborze zał. pierwszą w Kiejdanach szkołę, 1650 papiernię i drukarnię (m.in. powstał tu 1653 Psałterz Litewski); na przeł. XVII i XVIII w. miejsce synodów protestantów litew.; zniszczone podczas wojny północnej 1700–21; od 1795 w zaborze ros., w XIX i XX w. upadek gosp.; 1920–40 i od 1991 na Litwie, 1940–91 w Litew. SRR; 1941–44 okupacja niemiecka. Przemysł nawozów sztucznych, elektrotechniczny, spoż.; muzeum; kościół parafialny (XV w.); zbory ewangelickie (XVII w.) — luterański i kalwiński; zamek Radziwiłłów, później Czapskich (XVI, XVII, XIX w.) nie zachowany.