Keśawdas, Keśavdās, ur. 1555(?), zm. 1617,
indyjski poeta, tworzący w języku hindi (dialekt bradź);
Keśawdas
Encyklopedia PWN
prekursor poezji kunsztownej (riti); cieszący się wielkim uznaniem nadworny poeta władców Orććhy (współcz. Madhja Pradeś), pisał także na zamówienie innych patronów; w utworach, tworzonych w zgodzie z zasadami poetyki sanskryckiej, starał się zademonstrować własny kunszt poet.; słynął z wyrafinowanego, trudnego języka; nie ustalono jednoznacznie liczby utworów jego autorstwa, bezspornie spod jego pióra wyszły 2 poematy — swoiste podręczniki traktujące o zasadach uprawiania sztuki poet.: Rasikprija [‘rozkosz/umiłowana konesera’] (1591), Kawiprija [‘rozkosz/umiłowana poety’] (1601) oraz najsłynniejszy Ram(ćandra) ćandrika [‘księżycowe światło Ramy (Księżyca)’] (1601) — opowieść o dziejach Ramy czerpiąca z tradycji Ramajany.
