Kemula Wiktor, ur. 6 III 1902, Ismaił (Besarabia), zm. 17 X 1985, Warszawa,
chemik.
Kemula Wiktor
Encyklopedia PWN
1936–41 profesor uniwersytetu we Lwowie, 1945–68 — Uniwersytetu Warszawskiego, 1954–85 — Inst. Chemii Fiz. PAN; od 1945 czł. TNW (1981–85 prezes), od 1950 czł. PAU, od 1956 — PAN, czł. Niem. Akad. Przyrodników w Halle (zw. Leopoldiną), od 1960 Nowojorskiej Akad. Nauk; 1955–59 i 1972–74 prezes Pol. Tow. Chem.; 1969–71 przewodniczący Działu Chemii Analitycznej Międzynar. Unii Chemii Czystej i Stosowanej; prace z dziedziny fotochemii, elektrochemii, fizykochemicznych metod analizy; twórca tzw. chromatopolarografii oraz elektrochem. metod związanych z wstępnym zagęszczaniem i, następnie, rozpuszczaniem substancji na elektrodzie rtęciowej.
