Kawierin Wieniamin A.

Kawierin Wieniamin A., właśc. W.A. Zilber, ur. 19 IV 1902, Psków, zm. 2 V 1989, Moskwa,

pisarz rosyjski;

czł. grupy Sierapionowy bratja; w powieściach podejmował problemy środowiska pisarskiego (Skandalista, czyli wieczory na Ostrowie Wasilewskim 1928, Artysta nieznany 1931, wyd. pol. łączne 1985) i nauk. (trylogia Otwarta księga: Młodość 1949, wyd. pol. 1955, Doktor Własienkowa 1952, wyd. pol. 1955, Poszukiwania i nadzieje (1956, wyd. pol. 1958); autor powieści przygodowej Dwaj kapitanowie (t. 1–2 1938–44, wyd pol. 1949) oraz opartej na autentycznych listach powieści Pieried zierkałom (1971), opowieści Siedem par nieczystych (1962, wyd. pol. 1964); ponadto wspomnienia lit., zebrane m.in. w tomach Witaj bracie! Pisać bardzo trudno (1965, wyd. pol. 1969), W starom domie (1971), które przywracają właściwą rangę pisarzom usuniętym z historii literatury.