Kapitolinus, Marcus Manlius Capitolinus, żył w 2. poł. V i 1. poł. IV w. p.n.e.,
rzym. polityk i wódz; patrycjusz, konsul 392;
Kapitolinus
Encyklopedia PWN
po klęsce nad Allią (390) członek załogi Kapitolu, podczas nocnego ataku Galów zaalarmowany przez gęsi uratował wzgórze; w czasach kryzysu, po ustąpieniu Galów, pomagał obywatelom zasądzonym w niewolę za długi, przez co popadł w konflikt zarówno z własnym stanem, jak i z organizacją plebejską; 385 oskarżony przez dyktatora o wzniecanie rozruchów, uwolniony; 384 oskarżony o zdradę stanu, skazany na śmierć. Archetyp arystokraty zbuntowanego przeciw własnej warstwie i zaskarbiającego sobie przychylność ludu, w rzeczywistości zaś dążącego do władzy król. (adfectatio regni); późniejsza tradycja uczyniła trybunów plebejskich jego oskarżycielami, którzy mieli dokonać egzekucji, strącając K. ze Skały Tarpejskiej.
