Kampinoski Park Narodowy
 
Encyklopedia PWN
Kampinoski Park Narodowy,
obszar chroniony, zał. 1959 w pradolinie Wisły, na terenie Puszczy Kampinoskiej, od wschodu graniczący z Warszawą;
Rok założenia parku: 1959
Powierzchnia (stan na XII 2007): 38 548,5 ha (od 2007)
Powierzchnia ochrony ścisłej (stan na XII 2007): 4 636,0 ha (od 2007)
Powierzchnia otuliny (stan na XII 2007): 37 756,5 ha (od 2007)
Strona www: kampinoski-pn.gov.pl/
pow. 38 548 ha, w tym pod ochroną ścisłą 4636 ha (2008); bory, lasy mieszane, grądy, olsy, pasy wydm piaszczystych, bagna, torfowiska; ostoja łosi, lęgowiska czapli siwej; we florze — reliktowe stanowisko chamedafne północnej; 2000 Świat. Rezerwat Biosfery MAB i Ostoja Ptaków. Wczesnohistoryczne grodzisko w rezerwacie Zamczysko, mogiła powstańców z 1863 pod Zaborowem Leśnym; cmentarze: partyzancki z 1944 w Wierszach oraz ofiar hitl. w Palmirach; we wsi Granica — Muzeum Kampinoskiego Parku Narodowego.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Kampinoski Park Narodowy fot. J. Wolski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia