Kamieniec, 1672 i Chocim, 1673

Kamieniec, 1672 i Chocim, 1673

W sierpniu 1672 roku na Podole wkroczyła wielka armia turecka dowodzona przez sułtana Mahometa IV. Pretekstem ataku na Rzeczpospolitą była pomoc dla uznającego zwierzchność Turcji hetmana kozackiego Piotra Doroszenki. Po krótkiej obronie skapitulowała najważniejsza twierdza — Kamieniec Podolski, co otworzyło drogę do oblężenia Lwowa (od 20 września), a także Buczacza, gdzie w październiku Michał Korybut zrzekł się na rzecz Turcji Podola i zobowiązał się płacić jej trybut. Po odrzuceniu traktatu buczackiego przez sejm doszło do wznowienia wojny. Ofensywa polska zakończyła się świetnym zwycięstwem hetmana Jana Sobieskiego pod Chocimiem — 11 listopada 1673 roku — i przejściowym zajęciem Jassów. Wojnę zakończył w październiku 1676 r. traktat w Żurawnie, pozostawiający Podole w rękach tureckich.