Kałmucy
 
Encyklopedia PWN
Kałmucy,
lud z grupy ojrackiej (zachodniomongolskiej) mieszkający w większości w Kałmucji (ok. 143 tys., 2000);
ogółem ok. 190 tys.; język kałmucki; od XVII w. wyznają lamaizm; w XVII w. część Kałmuków wyemigrowała z Dżungarii i osiedliła się w dolnym biegu rz. Wołgi; 1943 po likwidacji Rep. Kałmuckiej wysiedleni na Syberię i do Kazachstanu; po 1956 uzyskali prawo do powrotu na swe etniczne terytorium; gł. zajęcia: do XIX w. koczownicze pasterstwo, następnie uprawa zbóż, hodowla i rybołówstwo; utrzymują się tradycje podziału na 3 plemiona: Choszutów, Derbetów i Torgutów; w folklorze wyróżnia się epos bohaterski Dżangar.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia