Kaczmarski Jacek
 
Encyklopedia PWN
Kaczmarski Jacek, ur. 22 III 1957, Warszawa, zm. 10 IV 2004, Gdańsk,
syn Janusza, poeta, prozaik, pieśniarz.
Bard opozycji lat 80.; poezja śpiewana o charakterze refleksyjnym i sarkastycznym, często z odniesieniami do dawnych i współcz. losów narodu, nasycona aluzjami lit. i kulturowymi; współautor (wraz z P. Gintrowskim i Z. Łapińskim) programów poet. Mury (1979), Raj (1980), Muzeum (1981); od XI 1981 za granicą, od 1984 w sekcji pol. RWE; od 1990 ponownie występy w kraju; Wiersze i piosenki (Paryż 1983), Przejście Polaków przez Morze Czerwone (wyd. poza cenzurą 1987), powieść Autoportret z kanalią (1994); ponadto zbiór 29 ostatnich utworów Tunel (2004); 1995 wyjechał do Australii.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia