Jukon, ang. Yukon Territory 
, fr. Territoire du Yukon ,
terytorium autonomiczne w północno-zachodniej Kanadzie, w dorzeczu rz. Jukon;
, fr. Territoire du Yukon ,
Jukon
Encyklopedia PWN
31 tys. mieszk. (2008), w tym ok. 4 tys. Indian; stol. Whitehorse; powierzchnia wyżynna w części środkowej (Wyżyna Jukońska) i północnej, oraz górzysta na południowym zachodzie (G. Św. Eliasza z najwyższym szczytem Kanady — Logan 6050 m) i wschodzie (góry Mackenzie); klimat umiarkowany chłodny, wybitnie kontynent., na północy subpolarny; tajga, roślinność wysokogórska; eksploatacja rud ołowiu, cynku, miedzi, srebra, złota oraz azbestu; leśnictwo, myślistwo; transport rzeczny i lotn., linia kol. ze Skagway (południowo-wschodnia Alaska) do Whitehorse.
Historia. Do 1869 obszar Jukonu stanowił własność Kompanii Hudsońskiej, której kupcy zakładali w 1. poł. XIX w. faktorie handl. nad rz. Klondike; włączony do Dominium Kanady, stanowił część Terytoriów Północno-Zachodnich; 1896 odkrycie złota w Bonanza Creek spowodowało gwałtowny napływ ludności w dorzecze rzek Jukon i Klondike; 1898 Jukon wydzielono jako odrębne terytorium; po opadnięciu gorączki złota (jej szczyt 1898–99) spadek liczby ludności.
