Jünger Ernst 
, ur. 29 III 1895, Heidelberg, zm. 17 II 1998, Wilfingen,
niem. powieściopisarz i eseista; ochotnik w I wojnie światowej;
, ur. 29 III 1895, Heidelberg, zm. 17 II 1998, Wilfingen,
Jünger Ernst
Encyklopedia PWN
1919–23 oficer Reichswehry; 1926–30 redaktor czasopism konserwatywno-nacjonalistycznych („Arminius”, „Der Vormarsch”, „Standarte”); podczas II wojny światowej przebywał jako oficer Wehrmachtu w Paryżu; we wczesnych utworach wyrażał idee związane z tzw. konserwatywną rewolucją, nierzadko zbieżne z założeniami ideologii nazistowskiej (m.in. powieść W stalowych burzach 1920, wyd. pol. 1999, 1. wyd. pol. pt. Książę piechoty 1935; eseje Der Kampf als inneres Erlebnis 1922, Die totale Mobilmachung 1931, Der Arbeiter 1932); po wybuchu II wojny światowej w twórczości kładł nacisk na obronę ahist. wartości kult. i etycznych; powieść Na marmurowych skałach (1939, pol. tłum. fragmentów w „Literaturze na Świecie” 1986 nr 9) stanowi zamaskowane oskarżenie narodowego socjalizmu; powieści utopijno-fantastyczne Heliopolis (1949), Gläserne Bienen (1957); Sycylijski list do człowieka na księżycu (1929, wyd. pol. 1992) wprowadza elementy realizmu magicznego do literatury niem.; zbiory esejów; dzienniki Jüngera (m.in. Strahlungen 1949) są zaliczane do najciekawszych w piśmiennictwie niem. XX w.
