Jancsó
węgierski reżyser filmowy;
[jọnczo:]
Miklos, ur. 22 IX 1921, Vác, zm. 31 I 2014,
Jancsó Miklos
Encyklopedia PWN
autor wielokrotnie nagradzanych dramatów, w których dominującym motywem jest bezbronność ale i godność człowieka wobec przemocy; biorąc za punkt wyjścia fakty hist. (rewolucję, kontrrewolucję, terror, represje) eksplikuje je poetycko przez pełne wyrafinowanego dramatyzmu, a zrazem plast. precyzji obrazy, które zyskują rangę filoz. uogólnień: Desperaci (1965), Gwiazdy na czapkach (1967), Cisza i krzyk (1968), Dopóki lud prosi (1972), Węgierska rapsodia (cz. 1 Vitam et sanquinem, 1978, cz. 2 Allegro barbaro 1981), Serce tyrana... (1981 wg G. Boccaccia), Sezon potworów (1986), Isten hátrafelé megy (1990); filmy dokumentalne, współpraca z teatrami; laureat nagród za całokształt twórczości na MFF w Cannes (1979) i Wenecji (1987).
