Jan z Montecorvino
misjonarz, legat papieski, franciszkanin;
[j. z montekorwịno],
błogosławiony, ur. ok. 1247, Montecorvino w Apulii (ob. Montecorvino Rovella lub Montecorvino k. Lucery), zm. 1328, Chanbałyk (ob. Pekin),
Jan z Montecorvino
Encyklopedia PWN
do 40. roku życia był żołnierzem, lekarzem, sędzią; nastęnie wstąpił do zakonu; 1287–88 prowadził działalność misyjną w Armenii lub Persji; 1294 dotarł do Chin, do Chanbałyku; spotkał się z życzliwym przyjęciem panującego tam cesarza mongolskiego Timura; prowadził ewngelizację; przełożył na język chiń. Psałterz i Nowy Testament; 1307 został ustanowiony przez papieża Urbana V arcybpem Chanbałyku i patriarchą Wschodu; 1931 Watykan potwierdził dawność kultu J. Święto: 1 I.
