Jan z Jandun
 
Encyklopedia PWN
Jan z Jandun
[j. z żadę̣],
Joannes de Janduno, data ur. nieznana, zm. 1328,
filozof fr.; przedstawiciel awerroizmu łacińskiego;
wykładowca Uniw. Paryskiego, komentując pisma Ibn Ruszda (Awerroesa) przyjmował za nim przekonanie o wieczności ruchu i światła, jedności czynnego intelektu ludzkości, przeczył jednostkowej nieśmiertelności i zmartwychwstaniu; głosił sprzeczność wiary i rozumu, zbliżając się do rel. sceptycyzmu; występował z polit. krytyką papiestwa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia