Jamajczycy
 
Encyklopedia PWN
Jamajczycy,
karaibski naród zamieszkujący wyspę Jamajka, będącej do 1962 kolonią brytyjską;
ok. 2,5 mln (1994), na emigracji w USA, Kanadzie i Wielkiej Brytanii ok 1,1 mln; językiem narodowym J. jest angielski i anglokreolski; pod względem religijnym większość J. to protestanci, ale ważną rolę odgrywają także religie afrochrześcijańskie, w tym rastafarianie; J. tworzą naród dosyć jednorodny pod względem etnorasowym, gdyż ukształtowali się na podłożu afrykańskim, choć oddziaływania europejskie z czasów hiszpańkich i brytyjskich odcisnęły swe piętno na miejscowej kulturze; trzon narodu stanowią Murzyni (ok. 76%) i Mulaci (ok. 15%), tj. potomkowie niewolników plantacyjnych, którzy zastąpili miejscowych Indian wymarłych w okresie wczesnokolonialnym; ludność biała, wywodząca się od potomków Hiszpanów, Anglików, Szkotów, Irlandczyków, Żydów, Libańczyków i Syryjczyków stanowi ok. 2–3%; na Jamajce żyją także społeczności azjatyckie złożone z Indusów i Chińczyków (ok. 4%), których przodkowie przybyli na wyspę po zniesieniu niewolnictwa (1838) jako robotnicy plantacyjni; na ukształtowanie się świadomości narodowej J. duży wpływ miała ideologia M. Garveya (1887–1940) nawołująca do respektowania przez J. afrykańskich tradycji.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia