Jakobson Roman

Jakobson

[jạ:kəbs^ən]

Roman , ur. 11 X 1896, Moskwa, zm. 18 VII 1982, Boston (stan Massachusetts),

amer. językoznawca, slawista i teoretyk języka, pochodzenia rosyjskiego;

1933–38 profesor uniwersytetu w Brnie, od 1947 profesor wielu uczelni amer., m.in. od 1958 — Massachusetts Institute of Technology w Cambridge; czł. wielu akad. nauk, od 1959 PAN; w okresie międzywojennym teoretyk praskiej szkoły strukturalistycznej; twórca tzw. metody dychotomicznej, tj. matrycowej analizy i inwentaryzacji fonemów wg cech dystynktywnych; rozwinął typologię systemów fonolog.; autor wielu prac z zakresu prozodii, językoznawstwa ogólnego i fonologii, m.in. Základy českého verše (1926), Remarques sur l’évolution phonologique du russe comparée à celle des autres langues slaves (1929), K charaktieristikie jewrazijskogo jazykowogo sojuza (1931), Kindersprache, Aphasie und allgemeine Lautgesetze (1941), Preliminaries to Speech Analysis (1952 wraz z C.G.M. Fantem i M. Hallem); Selected Writings (t. 1–6 1962–73).