Iowa
stan w środkowej części USA, w zachodniej części Niz. Wewnętrznych, między środkowym biegiem Missisipi a rz. Missouri i jej dopływem Big Sioux;
[aıə̣uə] 
,
, Iowa
Encyklopedia PWN
3,0 mln mieszk. (2008), pow. 145,8 tys. km2; stol. — Des Moines, inne gł. m.: Cedar Rapids, Davenport; powierzchnia równinna (Niz. Missisipi); klimat umiarkowany ciepły, na wschodzie wilgotny (opady roczne do 800 mm); jeden z najważniejszych roln. stanów USA; gł. w kraju region upraw kukurydzy (tzw. Corn Belt), także uprawa pszenicy, owsa (1. miejsce w zbiorach krajowych), soi (2. miejsce), lucerny oraz hodowla bydła, trzody chlewnej, drobiu (indyki); wydobycie węgla kam., wapieni, gipsu; na rzekach zbiorniki retencyjne; przemysł gł. spoż. (mięsny, młynarski), maszyn. (maszyny roln.), elektroniczny, meblarski (meble biurowe), gumowy i nawozów sztucznych; transport kol., drogowy i wodny; na północnym zachodzie park narodowy.
Historia. Około 1673 na terytorium obecnego stanu dotarli fr. misjonarze; w XVII w. obszar włączony do fr. kolonii Luizjana; od 1763, na mocy traktatu paryskiego, pod panowaniem Hiszpanii, a 1803, jako część fr. (od 1800) Luizjany, sprzedany USA; po pokonaniu 1832 Indian w tzw. wojnie Czarnego Jastrzębia, intensywnie kolonizowany; 1838 zorganizowany jako odrębne terytorium; od 1846 stan; w 2. poł. XIX w. osadnictwo imigrantów eur., gł. Niemców (Wspólnota Amana k. Iowa City — przetrwała do 1932), Szwedów, Norwegów, Czechów oraz Węgrów i rozwój farmerskiego ruchu grangerów.
