Ifigenia

Ifigenia, Iphigéneia,

mit. gr. córka Agamemnona i Klitajmestry.

Miała być złożona przez ojca w ofierze, aby przebłagać Artemidę i przerwać wywołaną gniewem bogini ciszę morską (bądź odwrócić przeciwne wiatry), która uniemożliwiała Grekom zgromadzonym w Aulidzie wypłynięcie pod Troję; w ostatniej chwili uratowana przez Artemidę i odesłana jako kapłanka do kraju Taurów (Krym); uciekła stamtąd do Grecji z Orestesem przybyłym z polecenia wyroczni po posąg bogini. Od 2 tragedii Eurypidesa wzięły początek 2 wątki literackie, wielokrotnie opracowane w nowożytnym dramacie i muzyce operowej: Ifigenia w Aulidzie (m.in. J.B. Racine, G. Hauptmann, opery D. Scarlattiego, A. Caldary, Ch.W. Glucka, L. Cherubiniego i in.) i I. w Taurydzie (m.in. J.W. Goethe, J. Moréas, opery, m.in. Glucka, N. Jommellego); mit dostarczył również tematów sztuce antycznej (malarstwo pompejańskie) i nowożytnej (G.B. Tiepolo, C. Vanloo, A. Feuerbach i in.).