Idaho

Idaho

[ạıdəho^u] ,

stan w północno-zachodniej części USA;

1,6 mln mieszk. (2008); powierzchnia 216,4 tys. km²; stol. i gł. miasto — Boise; powierzchnia górzysta (Borah Peak, 3857 m), w południowej części szeroka dolina rz. Snake, na północy jeziora (największe Pend Oreille); klimat umiarkowany ciepły, na południu podzwrotnikowy; opady roczne do 1000 mm na północy; podstawą gospodarki jest rolnictwo; na terenach sztucznie nawadnianych (liczne zbiorniki retencyjne) uprawa pszenicy, ziemniaków, buraków cukrowych, lucerny; sadownictwo; hodowla bydła, owiec, drobiu; eksploatacja lasów (lasy ok. 40% pow.); wydobycie fosforytów, srebra (Coeur d’Alene), złota, rud cynku, ołowiu, kobaltu, antymonu i miedzi; przemysł gł. spoż., drzewny, chem., maszyn., elektroniczny, jądr. (w Arco), hutnictwo metali nieżel.; 3 transkontynent. linie kol.; rozwinięta turystyka; na rz. Snake duże wodospady (m.in. Twin Falls), w dolinie głębokie wąwozy (Hells Canyon — najgłębszy w Ameryce Północnej), Park Nar. Craters of the Moon; na wschodzie część Parku Nar. Yellowstone.

Historia.

Obszar obecnego stanu był badany 1805 przez ekspedycję M. Lewisa i W. Clarka, zorganizowaną przez władze federalne; należał do Oregonu, włączonego 1846 do USA i 1848 zorganizowanego jako terytorium; od 1863 odrębne terytorium Idaho; 1864 wydzielono z niego terytorium Montana, a 1868 — terytorium Wyoming; napływ osadników po odkryciu 1860–64 złota, a 1883–86 srebra; od 1890 stan; podstawą gospodarki rolnictwo farmerskie i przetwórstwo drewna; po II wojnie świat. rozwój przemysłu i badań w dziedzinie energii atomowej.

Craters of the Moon, Park Narodowy (Idaho, Stany Zjednoczone)