Huta Bankowa
 
Encyklopedia PWN
Huta Bankowa,
huta żelaza w Dąbrowie Górniczej, 1952–90 pod nazwą Huta im. Feliksa Dzierżyńskiego;
budowana od 1834 przez Bank Polski, największa ówczesna inwestycja przemysłowa na ziemiach polskich; zakład bardzo nowoczesnej, jako jeden z pierwszych w Królestwie Polskim zastosował koks w procesie otrzymywania surówki; 1877 wydzierżawiona, 1908 przejęta przez kapitał francuski, przebudowana i zmodernizowana, na początku XX w. była największą hutą w Królestwie Polskim i jednym z najbardziej rentownych przedsiębiorstw na ziemiach polskich (1881–99 produkcja surówki wzrosła z 13,3 tysiąca t do 101,5 tysiąca t, produkcja stali z 16,6 tysiąca t do 120,4 tysiąca t, liczba robotników z 0,6 do 3,5 tysiąca). W II RP jedna z 5 największych hut kraju, realizowała przede wszystkim zamówienia rządowe i wojskowe; 1947–54 znacznie rozbudowana; 1976–96 w składzie Kombinatu Metalurgicznego Huta „Katowice”, następnie wydzielona w samodzielny zakład jako Huta Bankowa Sp. z o.o.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia