Hubera–Misesa–Hencky’ego hipoteza

Hubera–Misesa–Hencky’ego hipoteza,

jedna z hipotez wytrzymałościowych: miarą wytężenia (w dowolnym punkcie) materiału obciążonego ciała sprężystego jest energia sprężysta odkształcenia postaciowego (związana ze zmianą kształtu bez zmiany objętości ciała);

opracowywali ją: M.T. Huber 1904, R. von Mises 1913, H. Hencky 1925; wykorzystywana przy obliczeniach konstrukcji i części maszyn z materiałów sprężysto-plast. (np. stali konstrukcyjnych, aluminium).