Hōryūji
 
Encyklopedia PWN
Hōryūji
[ho:rju:dźi],
świątynia buddyjska w Ikarudze k. Nary, w Japonii, na Honsiu;
składa się z 2 kompleksów: Klasztoru Zachodniego (Saiin), ufundowanego 601–607 przez ks. Umayado (znanego jako Shōtoku taishi), i Klasztoru Wschodniego (Tōin), powstałego 739 z inicjatywy mnicha Gyōshina; Saiin 643 i 670 uległ pożarom, większość pawilonów odbudowano na przeł. VII i VIII w.; ponad 20 pawilonów uzyskało rangę skarbów narodowych, wśród nich m.in. 5-kondygnacyjna pagoda (koniec VII w., najstarszy drewniany budynek w Japonii); liczne dzieła sztuki, rzemiosła artyst., dokumenty gromadzone od VII w. — kilkadziesiąt uznanych za skarby narodowe lub ważne zabytki kultury, m.in. posąg Kuze Kannon (wys. 178,8 cm) z poł. VII w., uważany za najstarszy wytwór rodzimy; od 1950 H. jest gł. przybytkiem czci Shōtoku.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia