Herakleja, gr. Hērákleia, rzym. Heraclea,
w starożytności nazwa ok. 40 miast greckich,
Herakleja
Encyklopedia PWN
1) Herakleja nad Zat. Tarencką, kolonia Tarentu, zał. 432 p.n.e. na wybrzeżu Lukanii (Italia); 280 p.n.e. miejsce zwycięstwa Pyrrusa nad Rzymianami; 1732 odkryto tu tablice spiżowe z inskrypcją dotyczącą rzym. prawa municypalnego (Lex Iulia municipalis) wyd. w 46 lub 45 r. p.n.e. przez Juliusza Cezara; 2) H. Pontyjska (ob. Ereǧli), miasto portowe w Bitynii, zał. ok. 560 p.n.e. przez kolonistów z Megary i Tanagry; rozkwit przed wojnami perskimi; 3) H. Minojska, miasto na południowym wybrzeżu Sycylii, zał. wg mitologii gr. przez króla Krety — Minosa; ok. 500 p.n.e. zajęte przez Spartan, 460 p.n.e. — Kartagińczyków; od 133 p.n.e. kolonia rzym.; obecnie ruiny u ujścia rz. Platani w pobliżu przyl. Capo Bianco.
