Henryków
 
Encyklopedia PWN
Henryków,
w. w woj. dolnośląskim, w pow. ząbkowickim (gmina Ziębice), w środkowej części Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich, nad Oławą.
Wieś wzmiankowana 1222; własność książąt wrocł.; z inicjatywy kanonika wrocł. Mikołaja ks. Henryk Brodaty zał. filię opactwa Cystersów z Lubiąża; obok powstała osada targowa; do połowy XVIII w. ośr. kult. i gosp. tej części Śląska; od 1. poł. XIV w. pod zwierzchnictwem Czech, dzielił losy polit. Śląska; od 1740 w Prusach; od 1945 w Polsce; w klasztorze powstała Księga Henrykowska. W Henrykowie znajdują się: zespół klasztorny Cystersów ufundowany 1222: kościół (wczesnogot. prezbiterium i transept 1241–60, korpus z 1. poł. XIV w., kaplice z XVI i XVII w., barok. wieża i fasada 1687–1702) o bogatym wystroju wnętrz z XVII w. (m.in. stalle, obrazy M. Willmanna), got. nagrobek (1341–42) ks. ziębickiego Bolka II i jego żony Jutty; klasztor z XIII w., przebudowany w XVII–XVIII w., zyskał charakter barokowy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia