Henryk Lew
 
Encyklopedia PWN
Henryk Lew, z rodu Welfów, ur. 1129, zm. 6 VIII 1195, Brunszwik,
książę saski od 1142, bawarski od 1156, syn Henryka Pysznego.
Panując w Saksonii i Bawarii, potęgą dorównywał niemal cesarzowi; 1147 uczestnik nieudanej krucjaty przeciw Obodrzycom, których ziemie 1160–63 podbił i skolonizował; wspólnie z Danią, lub rywalizując z nią, sięgał po dawne ziemie wieleckie, wpływy na Pomorzu Zachodnim i Rugii; popierał osadnictwo niem. na nadbałtyckich ziemiach słow., 1158 opanował Lubekę, otwierając kupcom niem. drogę na Morze Bałtyckie; w wyniku zatargu z ces. Fryderykiem I Barbarossą skazany 1180 na banicję.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia