Heidelberg
m. w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia, na wschodnim skraju Niz. Górnoreńskiej, nad rz. Neckar.
[hạidlb
rk] 
,
rk] , Heidelberg
Encyklopedia PWN
Posiadłość biskupów wormackich, wzmiankowana 1196; od XIII w. do 1720 rezydencja Wittelsbachów, stol. Palatynatu; 1386 zał. w Heidelbergu uniw. (pierwszy na ziemiach niem.), w XV–XVI w. jeden z gł. ośr. humanizmu niem., od 1560 — kalwinizmu; 1803 włączony do Badenii. Ośr. nauk.-kult.; słynny uniw. (dzielnica uniwersytecka), wyższa szkoła muz., Akad. Nauk, liczne instytuty nauk.-badawcze (med., prawa zagr.), towarzystwa nauk., obserwatorium astr., wydawnictwa; muzea, m.in. Kurpfälzisches Museum (odlew kości szczękowej tzw. człowieka heidelberskiego); przemysł maszyn., precyzyjny, środków transportu, elektrotechniczny, chem., skórz., spoż.; węzeł kol. i drogowy; uzdrowisko ze źródłami miner.; wielki ośr. turystyki krajowej i zagr.; got. i barok. kościoły (XV, XVII–XVIII w.), renes. zajazd i ruiny zamku elektorskiego (XVI–XVII w.), ratusz (pocz. XVIII w.), barok. dawne kolegium i gimnazjum jezuickie, pałac książęcy (XVIII w.).
