Hebron

Hebron, Al-Khalīl,

m. w środkowej Palestynie, w Judei, w Autonomii Palestyńskiej, na Zachodnim Brzegu (Jordanu).

Założony prawdopodobnie w XVIII w. p.n.e.; związany z tradycją bibl. jako miejsce pobytu patriarchów Izraela — Abrahama, Izaaka, Jakuba; zdobyty przez Izraelitów w XIII–XII w. p.n.e.; pierwsza stol. Dawida; 164 p.n.e. włączony do państwa Judy Machabeusza; w 69 r. n.e. zburzony przez Rzymian; 634 zajęty przez Arabów; 1100–1260 kontrolowany przez krzyżowców; jedno z 4 świętych miast judaizmu, czczone również przez muzułmanów i chrześcijan (Grota Machpela z grobami Abrahama oraz Sary, Izaaka, Rebeki, Jakuba i Lei). Od 1967 pod okupacją Izraela; II 1994 masakra muzułmanów w Grocie przez izrael. fanatyka poważnie zaostrzyły stosunki arabsko-izraelskie. Ośr. przemysłu spoż., odzieżowego, skórz. oraz rzemiosła (wyroby z kolorowego szkła i terakoty) i handlu (liczne bazary); węzeł drogowy, połączenie autostradą z Jerozolimą; na miejscu grobu Abrahama zabytkowy meczet, synagoga, fragmenty murów z czasów Heroda I Wielkiego i dawnego kościoła krzyżowców.

Hebron, meczet Abrahama