Hasegawa Tōhaku
 
Encyklopedia PWN
Hasegawa
[hasegaua]
Tōhaku, ur. 1539, Nanao (ob. Noto), zm. 1610,
malarz japoński;
adoptowany przez rodzinę farbiarzy Hasegawa; ok. 1570 wyjechał do Kioto, by studiować malarstwo szkoły Kanō, prawdopodobnie jako uczeń Shōei lub Eitoku; studiował także chiń. malarstwo dyn. Song i Yuan; podziwiał dzieła Sesshū, uważając się za jego sukcesora; mieszkał przy świątyni Hōmpoji (Kioto) i z synem prowadził dużą pracownię dekoracji wnętrz; najwcześniejsze malowidło wykonane tuszem przedstawia smoka (świątynia Daitokuji); wiele wczesnych prac znajduje się w świątyni Daihōji w Takaoka; był oryginalnym i śmiałym artystą, szczególnie w pracach tuszem, które wykazują pewien wpływ filozofii zen; wykonywał ciekawe barwne malowidła o żywej kolorystyce, kompozycje skał i panoramiczne krajobrazy; także malowidła na złotych ekranach w stylu typowym dla epoki Momoyama (XVI w.); zał. szkołę Hasegawa; komentarze H. na temat sztuki w dziele Tōhaku gasetsu zebrał pośmiertnie mnich ze świątyni Hōmpoji; najsłynniejsze dzieło H. to Sosny, malowidła na parze sześcioskrzydłowych parawanów w Muzeum Nar. w Tokio.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Hasegawa Tōhaku, Patriarcha zen Nanchuan zadający uczniom kōan, czyli wybór drogi (decyzja o zabiciu kota lub nie) prowadzącej do oświecenia, fragment przesuwanych drzwi, 1602 — świątynia Nanzenji, Kiotofot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia